'
Sukcynit czyli bursztyn bałtycki jest najlepiej poznaną żywicą kopalną. Po raz pierwszy w wykazach mineralogicznych opisał ją w 1820 roku August Breithaupt profesor minerologii Akadamii Górniczej we Freibergu w Niemczech.
Nazwa sukcynit wywodzi się od Pliniusza Starszego, który w dziele Naturalis w I w.n.e. pisał, że nawet nasi przodkowie wierzyli, że bursztyn jest sokiem drzewnym (sucus) nazywając go z tego powodu succinum (księga XXXVII). Ten sam rodzaj kopalnej żywicy występuje na Ukrainie, w rejonie Rivnego i w środkowych Niemczech, w rejonie Bitterfeld.
Jain-itar – fenicka nazwa oznaczająca morską żywicę, dała początek litewskiej nazwie Gin taras – kamień chroniący przed złem i rosyjskiej- Jantar. Ambra to arabskie słowo nawiązuje do aromatycznej substancji pochodzenia zwierzęcego. Z tego słowa wywodzi się nazwa w języku angielskim, francuskim, hiszpańskim i włoskim.
Polskie słowo bursztyn powstało ze staroniemieckiego słowa, palny kamień - Brennstein. Od niego wykształciło się słowo holenderskie Barnsteen i szwedzkie Bärnsten.
(Aniela Matuszewska, Bursztyn (sukcynit), inne żywice kopalne, subfosylne i współczesne, Oficyna Wydawnicza WW, Uniwersytet Śląski, 2010.)
Lasy bursztynodajne rosły w okresie ok. 40-45 mln lat temu w eocenie, choć tego typu dane są przybliżone, gdyż zakłada się nawet powstawanie lasów w tej części Europy od 22 mln lat do 50 mln lat. Jest to wiek względny, gdyż możemy oceniać jego wiek na podstawie skał z których pochodzi.
Nie ma bowiem jednej skały pierwotnej, jednego miejsca powstawania. W przypadku bursztynu bałtyckiego jego wiek określany jest na podstawie osadów niebiesko-zielonej ziemi, a te osady powstawały w eocenie. Eocen trwał od 37,2 do 33,9 mln lat temu.
W lesie bursztynowym wyróżniono 215 gatunków roślin, które bytowały w tych skupiskach leśnych, a lista roślin zapewne będzie z czasem znacznie poszerzona.
Rośliny „lasu bursztynowego” opanowały rejon tzw. Fennoskandii, obszaru który dziś obejmuje Europę Północną i rejon Bałtyku. Były to drzewa charakteru podzwrotnikowego, choć część z nich mogła rosnąć w klimacie umiarkowanym.
Rzeki lub jedna wielka rzeka transportowały żywicę i resztki drzew z rejonu obecnej Skandynawii i morza Bałtyckiego (Fennoskandii) na teren płytkiego morza w części południowej od opisanego obszaru. Delty rzek mogły być na terenie Polski i Ukrainy.
Sukcynit nie jest żywicą wyjątkową jeśli chodzi o wiek i nawet wielkość złóż. Znacznie starsze żywice występowały już w okresie triasu - ok. 250-200 mln. lat temu.
Generalnie zostały utworzone w wyniku selektywnego rozkładu materiału roślinnego bogatego w żywice i niekiedy lipidy. Stworzyły je rośliny z materiału, który chronił je przed warunkami zewnętrznymi.
W wyniku polimeryzacji w ciągu milionów lat żywice uzyskały trwałą strukturę, w przypadku skucynitu zalegały bez dostępu światła i tlenu przez miliony lat w osadach płytkich mórz.
Każda żywica występująca na świecie jest inna. Każda ma inne zastosowania. Przeważająca ich część służy ludziom spełniając rolę preparatów wspierających zdrowie.
Olej kopaiwa wywodzący się z drzewa Copaifera, zawierający aktywny składniki di terpeny stosowany jest przez Indian brazylijskich do leczenia zranień. Z kolei misjonarze portugalscy używali oleju jako środku antyseptycznego, środku na infekcje dróg moczowych i oddechowych, zwalczano nim choroby skórne - egzemę, a także używano jako leku na bóle reumatyczne.
Nasze unikalne ekstrakty z bursztynu zawierają terpeny, wspierające prace układu oddechowego i moczowego.
Najnowsze ekstrakty mają za zadanie wyłapywać wolne rodniki w organizmie człowieka.
Oleożywica z sosny Pinus silvestris czyli olejek sosnowy zawierający pinen, limonen i borneol – jest stosowany do produkcji leków i suplementów działających wykrztuśnie i odkażająco.
Stosowano je w medycynie tradycyjnej. Stwierdzono hamowanie wydzielania tlenku azotu NO, który jest wolnym rodnikiem, występuje w procesach zapalnych organizmu człowieka.
Został on również zidentyfikowany jako neuroprzekaźnik w ośrodkowym układzie nerwowym człowieka. Wskazuje się na jego funkcje w regulacji ciśnienia krwi u człowieka. Ekstrakty z Pinus Silvestris były stosowane w medycynie ludowej jako leki przeciwzapalne w zapaleniu oskrzeli, astmie i chorobach związanych z układem oddechowym.
Balsam kanadyjski z drzewa iglastego Abies balsamea stosowany jest jako środek antyseptyczny na owrzodzenia, skaleczenia, oparzenia. Używano go w zwalczaniu gruźlicy i na przeziębienia. Stosowany w bólach serca i klatki piersiowej. Odznacza się aromatycznym zapachem i gorzkim smakiem, wykazuje silne działanie antyseptyczne. Posiada przeciwzapalne i ściągające właściwości.
Skład chemiczny balsamu kanadyjskiego podobny jest do olejku terpentynowego i kalafonii.
Balsam Tolutański z drzewa Fabaceae/ Leguminosae, stanowi składnik syropów na kaszel, a także w plastrach do tamowania krwi, przyspiesza gojenie.
Jego nazwa pochodzi od nazwy Tolú – ludu pierwotnie zamieszkującego tereny dzisiejszej Kolumbii, który wykorzystywał żywicę balsamowca do celów leczniczych. Drzewo balsamowe, z którego pochodzi współczesna żywica Myroxylon balsamum var. balsam - są to rośliny rosnące w południowej i środkowej Ameryce osiągające wysokość do 25 metrów, głównie w Peru, Kolumbii i Wenezueli. Tworzą go lasy pierwotne na wysokości od 850 m npm.
Drzewo zostało introdukowane w Afryce Zachodniej, Indiach i Sri Lance, gdzie również pozyskuje się balsam Tolu. Drzewo jest również odporne na grzyby.
Otrzymany z drzewa balsam jest gęsty i płynny, z czasem twardnieje na powietrzu. W peruwiańskiej medycynie ludowej balsam był stosowany w przypadku astmy, przeziębień, zapalenia gardła, kataru, bólu głowy i stosowano go w zwalczaniu chorób wenerycznych. Dawniej używano balsamu tolutańskiego jako środka przeciwgruźliczego. Substancja żywiczna posiada właściwości antyseptyczne i wykrztuśne. Stosowany do produkcji perfum.
Balsam peruwiański z kory drzewa woniawca balsamowego (Myroxylon balsamum Harms var. Pereirae Leguminosae) pozyskuje się uszkadzając korę drzewa. Wskutek tego wydzela płynną żywicę- balsam. Jest to gęsta ciemno-brązowa ciecz, nie wysychająca na powietrzu o gorzkawym smaku, przypominającym nieco wanilię. Trudo rozpuszcza się w wodzie, najlepiej w etanolu.
Zawiera on związki fenolowe i terpenowe o silnych właściwościach odkażających, w tym:
ponadto:
W 1524 roku zauważono jego cenne właściwości medyczne co spowodowało, że papież wydał edykt, zakazujący ścinania masowego tych drzew. Trudo rozpuszcza się w wodzie, najlepiej w etanolu. (Zwietrzały ma zapach wanilii). Stosowany w postaci maści, past, mazideł, emulsji, czopków, zawiesin.
W medycynie ludowej stosowano przy bólach reumatycznych, problemach z drogami oddechowymi, biegunkami, hemoroidami. Używany w chorobach skóry, przy odmrożeniach, oparzeniach i trudno gojących się ran. Pobudza regenerację tkanek.
Storaks to z kolei balsam z drzewa Liquidambar stosowany jako antyseptyk, używany przeciw gorączce i dyzenterii. Często jest sprzedawany jako styraks. To naturalna żywica pochodząca ze wschodniego rejonu Morza Śródziemnego, szczególnie z terenów zalewowych Turcji i wyspy Rodos.
Rodzaj drzew gatunku Liquidambar występuje jednak w wielu miejscach od Ameryki Pólnocnej do Azji. Są to drzewa reliktowe z okresu trzeciorzędu i okresu geologicznego kreda.W basenie Morza Śródziemnego występuje jako Liquidambar orientalis, w angielskim określa się go jako “stirace’’, w niemieckim ‘‘orientalischer Amberbaum’’, ‘‘ortentalischer Storaxbaum’’, w hiszpańskim i włoskim “styrax”, “feng” w chińskim, “gunluk” w tureckim.
W Turcji ta żywica jest znana od pond 700 lat. Używana na wrzody żołądka. Lasy mają charakter endemitów i zaczynają w Turcji stanowić element chroniony.
Storax znany jest w tradycyjnej medycynie chińskiej. Od czasów starożytnych pozyskiwano go z drzewa Liquidambar orientalis. Balsam z tego drzewa posiada miodowy kolor, przez co zwany jest „płynnym bursztynem”. Od wieków stosowano go przy udarach mózgowych. Wykazuje działanie neuroprotekcyjne, choć nie jest wiadome, jak w trakcie zaburzenia astrocyty ulegają uszkodzeniom.
Medycyna chińska zna szereg preparatów, które stosowane są przy udarch mózgu. Storax wywiera działanie ochronne na astrocyty i barierę krew-mózg w uszkodzeniu niedokrwienno-reperfuzyjnym po udarze. Astrocyty są najliczniejszym typem komórek nieneuronowych w ośrodkowym układzie nerwowym, neurony nie mogą przetrwać w mózgu bez bliskiej interakcji z astrocytami.
Salai guggal z drzewa Boswellia serrata zawiera kwasy boswelliowe które mają charakter łagodzenia stanów zapalnych i reumatycznych.
Mirra z drzewa Commiphora znana jest z wyłapywania wolnych rodników, stymulowania tarczycy i hamowania przerostu gruczołu krokowego. Podobne właściwości cechuje nasz ekstrakt z karbieńca.
Commiphora Myrcha używana jest w medycynie arabskiej przeciwko stanom zapalnym i przy chorobach żołądka.
W żywicy Bursera mycrophylla dostrzeżono potencjał stymulacji immunologicznej i wyizolowano substancje antyrakotówrcze. (Na podstawie Langenheim J.H., Plant resins. Chemistry, evolution, ecology, and ethnobotany. Timber Press, Cambridge, Portland, 2003).
Widoczny okaz Rumenitu pochodzi z Ukrainy. Kupiony we Lwowie. Występuje w oligoceńskim fliszu karpackim.Ma 33,5 do 22,5 mln lat. Występuje w marglistym piaskowcu. Szczególnie znany jest z Rumunii, ale jak widać również kawałki można znaleźć na Ukrainie. Dotychczas nikt nie pisał o Rumenicie z Ukrainy. Odnotowujemy to jako pierwsi na naszej stronie.
Bursztyn bałtycki zawiera kwas bursztynowy i to jest jego jedna z cech charakterystycznych. Zawiera też bursztyniany. Dla porównania żywica sosnowa zawiera 70% kwasów żywicznych, 21% terpenów, 4% rezonów i 5% wody i zanieczyszczeń stałych. Sukcynit natomiast 68% sukcynorezenów i rezynoli, 16,5% kwasów w tym sukcynoabietynowy, 7,8% kwasu bursztynowego, 0,2% borneolu i 7,3% wody i wytrąceń (Kosmowska-Ceranowicz 1983).
Sukcynit zawiera przede wszystkim kwas bursztynowy ale również:
W składzie stwierdzono również bursztyniany:
Kwas bursztynowy stanowi kluczowy element przemian energii w komórkach ludzkich i roślinnych. Jest składnikiem cyklu przemiany tzw. Cyklu Krebsa. Wszystkie substancje pokarmowe, węglowodany, tłuszcze i białka utleniają się ostatecznie właśnie w cyklu Krebsa. Jest on wspierany przez szereg enzymów.
Kwas bursztynowy ma szczególne właściwości, a mianowicie przeciwdziała starzeniu się ludzkich komórek.
Kwas bursztynowy stanowi kluczowy element przemian energii w komórkach ludzkich i roślinnych. Jest składnikiem cyklu przemiany tzw. Cyklu Krebsa, czyli przekształcania kwasów trójkarboksylowych. Jest powszechny w przyrodzie, występuje głównie w owocach i warzywach. W bursztynie jest go jednak tysiące razy więcej niż np. w rabarbarze, który zawiera znaczne ilości kwasu bursztynowego. Kwas bursztynowy jest rozpuszczalny w wodzie, alkoholu - etanolu, eterze. Stwierdzono brak skutków ubocznych jego działania, gdyż jest obecny w każdej komórce ludzkiej. Wszystkie substancje pokarmowe, węglowodany, tłuszcze, białka utleniają się w Cyklu Krebsa i wykorzystują kwas bursztynowy. Jest on wspierany przez szereg enzymów. Kwas bursztynowy ma kluczową rolę w przemianie materii.
Pierwszy suchą destylację bursztynu w 1546 roku przeprowadził Georgius Agricola. Uzyskał frakcje chemiczne, w tym kwas bursztynowy, olej bursztynowy i bursztynową kalafonię. Określił on smak kwasu bursztynowego jako kwaśny. Powstałe kryształy wyglądały jak sól, dlatego z czasem opisywano kwas bursztynowy jako sal Puccini (sól sukcynitowa) lub sal volatile (sól lotna). W 1728 Chambers opisywał kwas bursztynowy jako spilit of amber – duch bursztynu. (Aniela Matuszewska, Zarys historii badań kwasu bursztynowego w bursztynie bałtyckim, Amberif, Gdańsk 2016).
O. Helm w 1877 r. prowadząc suchą destylację stwierdził, że bursztyn zawiera 2-8% kwasu bursztynowego. Zdolność wydzielania kwasu bursztynowego przypisał bursztynowi z rejonu Morza Bałtyckiego, choć okazało się, że również inne żywice wydzielają kwas bursztynowy, ale w porównaniu do sukcynitu mają go bardzo niewiele. Nasz ekstrakt z bursztynu zawiera zdecydowanie więcej kwasu bursztynowego niż bursztyn, co było przedmiotem badań laboratoryjnych.
Kwas bursztynowy ma szereg istotnych dla zdrowia cech, które stawiają go w szeregu przyszłościowych związków chemicznych, które zastąpią ropę naftową, gdy wyczerpie się ten surowiec kopalny.
Kwas bursztynowy stymuluje regenerację układu nerwowego i wzmacnia układ odpornościowy. Powoduje przywracanie świadomości, pomaga w koncentracji, zwiększa refleks.
Przeciwdziała też zatruciom alkoholowym, dzięki rozkładaniu trującego aldehydu octowego powstającego w komórkach ludzkich na CO2 i H2O, kiedy powstaje po spożyciu alkoholu etylowego.
Wzór chemiczny kwasu bursztynowego to: C4H6O4.. Związek ten wchodzi w skład wielu leków i suplementów diety.
Kwas bursztynowy jest wyjątkowo bogatą w elektrony cząsteczką. Nagromadzenie kwasu bursztynowego w substancji prowadzi do obniżenia poziomu kwasowości i jest ona niższa niż PH wytwarzane powszechnie przez mikroorganizmy. Procesy beztlenowe zachodzące w warstwach skalnych, w środowisku beztlenowym, mogły spowodować powstawanie kwasu bursztynowego w sukcynicie. Bursztyn leżał miliony lat w beztlenowych warunkach otoczony osadami.
Wiele chorób o podłożu niezakaźnym (ang. noncommunicable diseases- NDC) w tym choroby neurodegeneracyjne stają się problemem ogólnoświatowym. Rośnie liczba osób chorych, starzejące się społeczeństwo wymaga coraz większych nakładów. Szacuje się, że światowy koszt leczenia demencji w roku 2013 wyniósł 604 mld USD. Jak wiadomo, otępienie związane jest z degeneracją neuronów w mózgu, zaburzeniami w przepływie bioprądu, wydzielaniem białek i wolnych rodników w mózgu chorego.
Alternatywnymi sposobami ochrony mózgu przed tym schorzeniem jest odpowiednia dieta, wysiłek fizyczny i żywność funkcjonalna w tym suplementy diety. Takie produkty jak zielona herbata, miłorząb, żeń-szeń i kurkuma mogą wywoływać działanie neuroprotekcyjne w mózgu. Różne związki zawarte w grzybach również wywierają pozytywny wpływ na zdrowie człowieka, w tym mają działanie immuno-modulujące. (Wasser SP: Medicinal mushrooms as a source of antitumor and immunomodulating polysaccharides. Appl Microbiol Biotechnol 2002;60:258–274.)
Demencja została opisana jako choroba uszkodzenia neurytów, końcówek neuronów. Dlatego rekonstrukcja funkcji neuronalnych i synaptycznych w mózgu jest niezbędna w jego rewitalizacji. Proces wymaga lat, choć oprócz suplementów diety ważne jest również częste przebywanie na świeżym powietrzu, kontakt ludźmi, dieta
Uszkodzone neurony regenerują się pod wpływem substancji określanych jako NGF (ang. nerve growth factor) i neurotroficznych czynników wydzielania białek BDNF (ang. brainderived neurotrophic factor) ale również pod wpływem litu i oddziałujących hormonów tarczycy. (C.-W. Phan, P. David, V. Sabaratnam, Edible and Medicinal Mushrooms: Emerging Brain Food for the Mitigation of Neurodegenerative Diseases, ,Journal of Medicinal Food, J. Med Food, 2017)
Wiele jest wskazówek dotyczących działania bursztynu na układ nerwowy, które doceniają chińscy farmaceuci. Wstrzyknięcie kwasu bursztynowego myszom i szczurom, wywołało wzrost zawartości GABA w ich mózgu. Kwas gamma-aminomasłowy (GABA) jest aminokwasem występującym w świecie zwierząt i roślin.
U ludzi GABA jest przede wszystkim neuroprzekaźnikiem hamującym w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN). Reguluje również pracę mięśni gładkich przewodu pokarmowego oraz układu oddechowego, współczulnego i hormonalnego. Wzmacnia system immunologiczny. Po ciągłym podawaniu kwasu bursztynowego wzrastała u zwierząt ilość białych krwinek we krwi. Najważniejsza cecha to wzrost neuroprzekaźnictwa w systemie nerwowym człowieka. Kwas bursztynowy zawarty w naszym ekstrakcie, który jest suplementem diety, może stanowić pomoc we wspieraniu wychodzenia z demencji i Alzheimera, choć brak jest dowodów naukowych tej hipotezy. Stanowi ona jednak realizację wyłącznie własnych spostrzeżeń.
Ważną częścią systemu nerwowego mózgu są neurony Purkinjego. Ze swoimi rozgałęzionymi strukturami dendrytycznymi i długimi aksonami, neurony Purkinjego należą do najdłuższych neuronów w mózgu człowieka i wymagają wysokiej ciągłej aktywności metabolicznej. Zależność neuronów Purkinjego jest widoczna w zaburzeniach globalnej dysfunkcji mitochondriów w chorobie Alzheimera i demencji.
Brak na razie badań na ludziach. Prowadzi się eksperymenty jedynie na gryzoniach.
Myszom podano z wodą kwas bursztynowy o stężeniu 0,75 mg/ml do picia. Stosowano dawkę w ciągu 16 dni. Podawanie kwasu burszynowego złagodziło degenerację molekularną komórek Purkinjego. Kwas bursztynowy poprawił funkcjonowanie móżdżku myszy. Jądra komórkowe Purkinjego nie uległy degradacji, w odróżnieniu od tych, które nie zasilano kwasem bursztynowym. Zauważono złagodzenie zaburzeń behawioralnych. Kwas bursztynowy poprawił funkcje móżdżku u myszy i zapobiegał uszkodzeniom zewnętrznych błon mitochondrialnych.
(A. Ferro and all, Short-term succinic acid treatment mitigates cerebellar mitochondrial OXPHOS dysfunction, neurodegeneration and ataxia in a Purkinje-specific spinocerebellar ataxia type 1 (SCA1) mouse model, https://doi.org/10.1371/journal.pone.0188425, 2017)
Kwas bursztynowy usuwa deficyty energetyczne w komórkach, które wymagają dużej ilości energii (komórki nerek). Zmiany strukturalne i funkcjonalne mitochondriów w nerkach leżą u podstaw uszkodzeń wywołanych niedokrwieniem, niedotlenieniem i substancjami toksycznymi. Suplementacja bursztynianem zmniejszyła stres oksydacyjny i zwiększyła przeżywalność królików. Bursztynian zmniejszył uszkodzenia mitochondriów komórek.
(G. Nowak , G. L. Clifton, D. Bakajsova, Succinate ameliorates energy deficits and prevents dysfunction of complex I in injured renal proximal tubular cells, J Pharmacol Exp Ther. 2008 Mar; 324(3): 1155–1162.)
Kwas bursztynowy ma szczególne właściwości w przeciwdziałaniu starzeniu się ludzkich komórek. Można go nazwać nowoczesnym suplementem przeciwstarzeniowym. Kwas bursztynowy występuje w roślinach, jednak jest go w nich niewiele. Występuje w niedojrzałych morwach, marchwi i łodygach rabarbaru jest go 10 000 razy mniej niż w bursztynie bałtyckim.
Na zdjęciu widoczne pęcherzyki powietrza
Medycyna chińska swoją wiedzę czerpie już od ponad 3000 lat. Podania ludowe opisują efekty uspokajania umysłu i nerwów w wyniku zażywania bursztynu. Substancja ma też poprawiać krążenie i usuwać zastoje krwi, które często towarzyszą stanom chorobowym serca. Tym objawom towarzyszy również zapomnienie czy bezsenność. Na wyżej wymienione dolegliwości medycyna chińska przepisuje bursztyn.
Kwas bursztynowy ma według medycyny chińskiej pozytywny wpływ na narządy ludzkie, wzmacnia cały organizm oraz wspomaga funkcje odpornościowe.
Bursztyn przeciwdziała starzeniu się komórek, usuwa wolne rodniki, które mają właściwości przciwutleniające. Zaleca się stosowanie w stanach epilepsji, kołataniu serca czy bezsenności. Pozytywne efekty osiąga się również w stanach depresji i lęku.
Bursztyn w Japonii nazywany jest “Kun no Ko”. Naukowcy japońscy prowadzą intensywne prace nad ekstraktami z bursztynu. W roku 2019 zastosowano ekstrakt z bursztynu powodujący obniżenie krwi. Otrzymano również ekstrakt z bursztynu, który obniża wchłanianie cukru.
Nasze ekstrakty powstały we współpracy z SGGW z Wydziałem Ogrodnictwa i Biotechnologii w Warszawie. Zrealizowano je w ramach projektu pt:” Opracowanie innowacyjnych bio-nutraceutyków na bazie karbieńca pospolitego i naturalnych źródeł jodu. Projekt finansowało Narodowe Centrum Badań i Rozwoju, a środki przekazała Unia Europejska. Firma P.H.Royal sp. z o.o. współfinansowała projekt.
Na podstawie:
( Bursztyn i jego geneza, Kosmowska-Ceranowicz B, w: Kosmowska –Ceranowicz B., Kulicka R., Leciejewicz K. , Mierzejewski P., Pietrzak T. , red., Bursztyn w przyrodzie, Wyd. Geologiczne, Warszawa, 1983).
Kup teraz | Bursztyn - eliksir nieśmiertelności
'
Siedziba
Wolska 84/86
01-141 Warszawa
Pn-Pt: 8:00 - 16:00
Telefony
tel. (+48) 22 224-66-84
tel. (+48) 22 224-66-85
tel/fax. (+48) 22 897-52-65
zapytania o produkty i wyceny : royal_sc@pro.onet.pl